بررسی اثر بخشی آموزش ایمن سازی در مقابل استرس بر نگرش های مختل و مهارت های حل مسأله اجتماعی در بیماران مبتلا به سرطان پستان

مقدمه: در سال های اخیر به ارتقاء بهداشت روانی در بیماران مبتلا به سرطان توجه ویژه ای شده است. شواهد حاکی از تأثیر مثبت آموزش های روانشناختی در کاهش پیامدهای ناشی از سرطان است. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر بخشی آموزش ایمن سازی در مقابل استرس بر بهبود نگرش های مختل و مهارت های حل مسأله اجتماعی در زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد. روش­کار: مطالعه حاضر یک مطالعه آزمایشی است که در آن از طرح پیش آزمون- پس آزمون - پیگیری با گروه کنترل استفاده شد و شرکت کنندگان آن شامل کلیه زنان تازه تشخیص مبتلا به سرطان پستان بودند که در سال 1389 به 2 مرکز بالینی شهر مشهد مراجعه و اولین دوره شیمی درمانی خود را می گذراندند. 30 زن از بین زنان تازه تشخیص مبتلا به سرطان پستان انتخاب و به طور تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. افراد گروه آزمایش تحت درمان با روش آموزش ایمن سازی در مقابل استرس قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه نگرش های مختل و مقیاس حل مسأله اجتماعی استفاده شد. داده ها پس از گردآوری با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه های مکرر و آزمون پیگیری بون فرنی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. میزان p کمتر از 05/0 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. یافته­ها: میانگین ± انحراف معیار سن افراد مورد مطالعه در گروه آزمایش 33/47 ± 03/7 و در گروه کنترل 27/41 ± 75/5 بود. نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که روش آموزش ایمن سازی در مقابل استرس در بهبود نگرش های مختل و مهارت های حل مسأله اجتماعی در بیماران مبتلا به سرطان پستان تأثیر مثبت دارد. به عبارت دیگر، میانگین نمرات نگرش های مختل، جهت گیری منفی و سبک های تکانشی/ اجتنابی آزمودنی ها در گروه آزمایش در پس آزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری داشت (001/0>p). در صورتی که میانگین نمرات جهت گیری مثبت و سبک حل مسأله منطقی آزمودنی ها در گروه آزمایش در پس آزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل افزایش داشت. نتیجه­گیری: آموزش ایمن سازی در مقابل استرس در کاهش نگرش های مختل و افزایش مهارت های حل مسأله اجتماعی بیماران مبتلا به سرطان پستان مؤثر می باشد.